آشنایی با سیاره تیا

بهتر است بدانید که سیاره تیا در واقع یک سیاره فرضی در منظومه شمسی اولیه است که حدود ۴.۵ میلیارد سال پیش با زمین برخورد کرده است و بر اساس این نظریه تیا به اندازه مریخ و دارای قطر حدود ۶.۱۰۲ کیلومتر بوده است. توجه داشته باشید که تحقیقات انجام شده در سال ۲۰۱۹ میلادی نشان داده که بیشتر آب موجود بر روی سطح کره زمین حاصل برخورد با تیا در ۴.۵ میلیارد سال پیش است.

همچنین ادوارد یانگ از دانشگاه کالیفرنیا بر اساس تجزیه و تحلیل سنگ های جمع آوری شده از ماه در ماموریت فضاپیماهای آپولو ۱۲. ۱۵. ۱۷ می گوید که تیا با زمین برخورد داشته باشد. در مقابل نیز نظریه تاثیر زودگذر بیان می کند که خرده های این سیاره به یکدیگر پیوسته و ماه اولیه را تشکیل داده اند.

برخی از دانشمندان اعتقاد دارند که خرده سنگ هایی که در مدار زمین بودند در ابتدا دو قمر را تشکیل داده که این دو قمر بعدها با یکدیگر ادغام شده و ماه امروزی تشکیل شده است. بر اساس یکی از آخرین نظریه ها دانشمندان با بررسی یک شهاب سنگ با نام آلتاماها سیتا شواهدی از یک سیاره به دست آورده اند که ۴.۵ میلیارد سال پیش در منظومه خورشیدی وجود داشته و از میان رفته است.

برخورد تیا با سیاره زمین:

به صراحت می اتوان گفت که سال های زیادی است که وجود دو قطعه سنگ بزرگ در اعماق هسته زمین باعث تعجب محققان شده است. همچنین زمین شناسان با بررسی این قطعات اظهار داشتند که ممکن است این ها قطعاتی از صفحات تکنونیکی باشند که در زیر همتایان خود گیر افتاده اند. با این وجود جدیدترین تحقیقات مشخص می کند که ممکن است این سنگ ها دارای منشا بیگانه هم باشند.

بسیاری از دانشمندان دانشگاه ایالتی آریزونا امروزه گمانه زنی می کنند که ممکن است این قطعات سنگی بقایای یک جنین سیاره ای به نام تیا باشند که بیش از ۴.۵ میلیارد سال پیش به سیاره زمین برخورد کرده است. در مقابل نیز برخی از کارشناسان اعتقاد دارند ماه از برخورد سیاره تیا به زمین به وجود آمده است.

این محققان در مطالعه خود آورده اند فرض بر این است که کره ماه از برخورد سیاره تیا به زمین شکل گرفته یعنی زمانی که یک جنین سیاره ای به اندازه سیاره مریخ در آخرین مرحله از تشکیل سیاره زمین با آن برخورد نموده است. همچنین این مدت با برخی از انگاره های کلیدی فیزیکی مطابفت دارد و جنبه های حیرت انگیز سیستم زمین و ماه مانند حرکت عجیب زاویه ای سیستم زمین و ماه هسته آهنی کوچک ماه و نسبت جرم زیاد آن در مقایسه با زمین را توجیح خواهد کرد.

نحوه شناسایی:

در مورد اینکه محققان چگونه این دو قطعه سنگ را شناسایی کردند باید بدانید آن ها این عمل را از طریق ارسال امواج لررزه ای به اعماق کره زمین انجام دادند. سپس به این تتیجه رسیدند که هم در زیر قاره آفریقا و هم در زیر اقیانوس آرام سرعت این امواج لرزه ای به شدت کم می شود که مشخص می سازد منطقه ای دارای سنگ های متراکم تر از محیط اطراف است.

توجه داشته باشید که شبیه سازی های این مطالعه مشخص می کند که اگر پیش سیاره تیا پر از آهن و بسیار متراکم بوده است هر قطعه جدا شدن از آن هنگام برخورد با زمین در عمق گوشه این سیاره فرو رفته است. البته محققان هنوز هم به صورت قطعی کشف نکرده اند که این قطعات از چه چیزی ساخته شده اند اما آن ها متوجه شده اند که سنگ داغ و ماگما از برخی آتشفشان های ایسلند و ساموا از آن ها گرفته شده است که اگر کشفیات این تحقیق درست باشد سرانجام می تواند برخورد این سیاره به زمین را اثبات نمود.

چگونگی تولد ماه:

به طور کلی حدود ده میلیون سال پس از برخورد تیا به زمین حلقه اطراف تحت تاثیر نیروی گرانشی ذرات پر جرم تر، به تدریج جمع شدند و در نهایت به یک شکل کلی که ماه امروزی را تشکیل داده رسیدند.

بر اساس جمع آوری اطلاعات از ماه و بررسی نمونه های آورده شده از ماه به زمین طی ماموریت های آپلو، عناصر موجود در ماه دقیقا همان عناصری بودند که در زمین یافت می شدند و در نتیجه این حقیقت برملا شد که ماه جسمی خارج منظومه ای و یا حتی ساخته شده مکان دیگری در منظومه شمسی نبوده و بلکه دقیقا فرزندی بود که حاصل تیا به زمین است.

اغلب حفره هایی که روی ماه مشاهده می شود توسط باقی مانده ذراتی که در حلقه زمین وجود داشته اند، هستند. پس به همین خاطر زمین امروزه حلقه ای ندارد و هر چند که هنوز ماه نتوانسته تمام ذرات به خوبی جذب کند و هنوز هم ذراتی در اطراف زمین خورشید ار زمان برخورد وجود دارند حتی به یکی از این ذرات لقب ماه دوم را داده اند که اسم علمی آن Cruithne به معنی گندم خواهد بود.

راز نحوه شکل‌گیری ماه هزاران سال است که ذهن‌های کنجکاو را به خود مشغول کرده است. نظریه اصلی این است که ماه ۴.۵ میلیارد سال پیش زمانی ایجاد شد که سیاره ای به اندازه مریخ با زمینِ در حال شکل‌گیری، برخورد کرد. این برخورد بین زمین اولیه و سیاره‌ای به نام تیا، بقایای زیادی به مدار پرتاب کرد که به کره ماه تبدیل شد.

البته دست کم در تئوری این‌طور است، ولی با وجود چندین دهه تلاش، دانشمندان نتوانسته‌اند هیچ مدرکی دال بر وجود تیا بیاند. تحقیقات جدید به رهبری ایالات متحده که در مجله نِیچر منتشر شده، نشان می‌دهد که چه موضوعات مهمی تا کنون از دید ما پنهان بوده است.

امواج لرزه‌ای در دهه ۱۹۸۰ برای اولین بار وجود دو حباب عظیم در عمق ۲۹۰۰ کیلومتری زیر سطح زمین را فاش کرد که باعث شگفتی زمین‌شناسان شد. این توده‌های مواد، هر کدام به اندازه یک قاره در اعماق گوشته زمین و در نزدیکی هسته مذاب سیاره، یکی زیر افریقا و دیگری زیر اقیانوس آرام قرار دارند. دانشمندان تشخیص داده‌اند که حباب‌ها بسیار داغ‌تر و متراکم‌تر از سنگ‌های اطراف هستند، اما چیزهای دیگر در مورد آن‌ها همچنان به عنوان معما باقی مانده است.

تحقیقات جدید در روز چهارشنبه نشان می‌دهد که حباب‌ها «آثار مدفون» تیا هستند که در طول برخورد شکل‌دهنده خود وارد زمین شده‌اند و از آن زمان در نزدیکی قلب سیاره ما پنهان شده‌اند. محققان می‌گویند، علاوه بر ایجاد ماه، این برخورد و بقایایی که از آن به جا مانده، ممکن است به زمین کمک کرده باشد تا به این سیاره میزبان حیات منحصر به فرد امروزی، تبدیل شود.

کیان یوان، محقق ژئودینامیک در موسسه فناوری کالیفرنیا و نویسنده اصلی این مطالعه، به خبرگزاری فرانسه گفت: وقتی تیا به زمین اولیه برخورد کرد، با سرعت بیش از ۱۰ کیلومتر در ثانیه حرکت می‌کرد، سرعتی که به بخشی از آن اجازه می‌داد به اعماق گوشته زمین نفوذ کند.

ویدئویی که توسط تیم شبیه‌سازی این فرآیند تهیه شده، نشان می‌دهد که چگونه توده‌هایی از گوشته تیا به عرض ده‌ها کیلومتر در داخل زمین می‌چرخند. دانشمندان پیشنهاد کردند با سرد شدن و جامد شدن ماده عمدتا مذاب به جا مانده از تیا، سطح بالای آهن آن باعث فرو رفتنش تا مرز گوشته و هسته زمین شد. طی سال‌ها، این دو قطعه جداگانه به شکل امروزی خود درآمدند.

آزمایش یک نظریه درباره زمانی بسیار دور و در اعماق زمین، بسیار سخت است و به گفته یوان، مدلسازی‌ها نمی‌تواند ۱۰۰ درصد قطعی باشد، اما اگر درست باشد، نتایج مهمی در بر خواهد داشت.

یوان گفت که برخورد تیا، که تصور می‌شود آخرین رویداد برافزایش بزرگ زمین باشد، به طور قابل توجهی ترکیب زمین را تنها در ۲۴ ساعت تغییر داد.

او گفت: «به گمان من به همین دلیل است که زمین منحصر به فرد و با سیارات سنگی دیگر متفاوت است.»

تحقیقات قبلی نشان داده که تیا احتمالا آب، عنصر اصلی حیات را به زمین آورده است. همچنین مشاهده شده است که این حباب‌ها «توده‌های گوشته» – ستون‌هایی از ماگما – را به سمت سطح زمین می‌فرستند و همچنین با تکامل ابرقاره‌ها مرتبط هستند.

یوان گفت: تیا چیزی را در زمین به جا گذاشت و این در تکامل ۴.۵ میلیارد سال بعدی زمین نقش داشت.

کریستین شرودر، متخصص علوم زمین و اکتشافات سیاره‌ای در دانشگاه استرلینگ اسکاتلند، به خبرگزاری فرانسه گفت که این نظریه «با چندین رشته شواهد مطابقت دارد.»

شرودر که در این تحقیق شرکت نداشت، گفت: «این یک یافته بسیار مهم و هیجان انگیز است.»

او تاکید کرد که هنوز معمای شکل گیری ماه حل نشده است، اما این تحقیق به نظریه تاثیر تیا بر زمین اهمیت بیشتری می دهد و توضیح معتبری برای ناهنجاری‌ها در مرز هسته و گوشته در همان ارائه می‌دهد. برخورد تیا احتمالا مسئول فرآیندهای مهم روی زمین است که تا امروز ادامه دارد.

ماه چگونه به وجود آمد ؟؟ نویسنده : مهدی عابدپور

1 : سیاره تیا چیست ؟ سیارهٔ تیا، یک سیارهٔ فرضی در منظومهٔ خورشیدی اولیه است، که حدود ۴٫۵ میلیارد سال پیش با زمین برخورد کرده‌است. مطابق این نظریه تیا به اندازهٔ مریخ و دارای قطر حدود ۶٬۱۰۲ کیلومتر بود. تحقیقات بیشتر مربوط به سال ۲۰۱۹ میلادی مشخص ساخت که بیشتر آب موجود بر روی سطح کرهٔ زمین حاصل برخورد با تیا در ۴٫۵ میلیارد سال پیش است.

زمانی سیاره تیا با زمین برخورد کرد باعث نابودی بسیار بسیاری شد و اما زمین از ان نابودی عظیمی نجات پیدا کرد ، اما باعث شد کره زمین به زمینی تبدیل شه با پوشش مواد مذاب بسیار بسیار زیاد !!

اما تکه های سیاره تیا که دور زمین در خلا بودند به شکل حلقه ای دور زمین درآمدند مانند سیاره زحل امروزی !

اما پس از مدتی این حلقه ها که شامل تکه سنگ های سیاره تیا و زمین بود با هم به مرور زمان با هم ادغام شدند و به ماه امروزی ما تبدیل شدند !